Ik rijd langs een bushokje en daar valt mijn oog op de poster met de tekst: “Word wie je bent”. Het suggereert dat mensen dat dus (nog) niet zijn. Vaak gaat het in dit verband over de talenten die mensen van zichzelf niet kennen of benutten. Maar jezelf kennen, is meer dan je talenten. Iemand die dat haarfijn uitlegt is Brené Brown.
Wie zichzelf goed kent maakt een oprechte verbinding met anderen. En die anderen merken aan ons dat ‘we onszelf zijn’. In de volksmond spreken we dan van ‘authenticiteit’.
Wikipedia omschrijft dit als: De mate waarin iemand trouw is aan zijn eigen persoonlijkheid, geest, of karakter, ondanks externe krachten en invloeden. We zien dit begrip opdoemen in veel mission statements en waarden van organisaties: “Wij zijn een authentieke organisatie die……”.
Kun je authenticiteit leren of heb je dat gewoon? Brené Brown zegt daarover dat het iets is waaraan je kunt werken door bewuste keuzes te maken in je leven. Zij brengt authenticiteit in verbinding met de begrippen ‘kwetsbaarheid’, ‘moed’ en ‘nieuwsgierigheid’. Kwetsbaarheid is de moed hebben om je te laten zien als je de uitkomst niet onder controle hebt. Maar kwetsbaarheid kan een organisatie veel brengen. Meer dan een fijne sfeer op de werkplek? Zeker!
Zonder kwetsbaarheid is er geen innovatie of creativiteit, aldus Brown. Niemand zal er van opkijken dat in een kwetsbare cultuur dingen kunnen misgaan. In dergelijke culturen worden dingen immers gemaskeerd. Maar kwetsbaarheid en innovatie, Huh?!? Wie namelijk durft te vragen, durft te bekennen dat hij het niet weet, creëert immers verbinding. Daarmee kan kwetsbaarheid tegenstellingen overbruggen en kunnen nieuwe wegen worden bewandeld. Niet de weg van het compromis, zoals in angstige culturen het geval zal zijn, maar de weg van congruentie. Nieuwsgierigheid is volgens Brown zowel een daad van kwetsbaarheid als van moed.
Brown stelt dat authenticiteit uit je comfortzone stappen is. In de comfortzone stelt zij, ben je niet jezelf. Je speelt een rol of toont niet je ware gezicht. In ons boek ‘De Comforttransitie’ hebben wij gesteld dat wie niet weet waar hij voor staat een speelbal is van de ander. Je waait met alle winden mee en probeert zo te overleven in een organisatie. Van de vier basale drijfveren: verdedigen, verwerven, leren en verbinden is bij de mensen in de comfortzone slechts sprake van ‘verdedigen’.
Wanneer managers dit inzicht hebben dat medewerkers de status quo aan het verdedigen zijn en met name het bestaande willen behouden, wordt ook duidelijk dat innoveren en vernieuwen nog een brug te ver zijn. Aandacht besteden aan de vraag wie mensen daadwerkelijk zijn, kan dan een eerste stap zijn.
Laten we daarom hopen dat de tekst in het bushokje ook anderen aanzet tot nadenken.